Ήρθε η επίσημη πρόσκληση. Ήρθε και η μέρα που περίμενα με χαρά. Η απονομή των βραβείων.
Η τελετή προγραμματίστηκε για τις 4 Απριλίου το απόγευμα, στο αμφιθέατρο του Υπουργείου Υποδομών και Μεταφορών, που παλιά το έλεγαν Υπουργείο Συγκοινωνιών, αλλά έκτοτε κάθε τόσο αλλάζει όνομα. Πήγα με τον Ηλία Ταμπακέα, επίσης μέλος της κριτικής επιτροπής. Μας υποδέχτηκε η Χάρη Χάσουλα, με την οποία συνεργαστήκαμε τόσο ευχάριστα και αρμονικά όλο αυτό το διάστημα, πάντα ευγενική και χαμογελαστή.
 |
— Όλο μουντά φοράς! Ενώ εγώ, με τις χαρούμενες πουκαμίσες μου..., σχολίασε ο Ηλίας.
— Καλά, εσύ είσαι κουκλί ζωγραφιστό!
Εν τω μεταξύ εγώ είμαι αυτή με το μουντό λουλουδάτο παντελόνι.
Το χέρι είναι πίσω στην πλάτη, για να κρύψω το τσιγάρο από τον φωτογράφο. |
Μας είχαν κρατήσει θέσεις στην πρώτη σειρά, των επισήμων. Από τον αναπληρωτή υπουργό Μεταφορών Κωνσταντίνο Κυρανάκη, τον πρώην υφυπουργό Υποδομών και Μεταφορών Βασίλη Οικονόμου και τον βουλευτή Θάνο Πλεύρη μας χωρίζει ένα προπέτασμα σάκων και μπουφάν που τοποθετήθηκαν τυχαία (;) στη διπλανή μου θέση. Μείζων ο θαυμασμός εξ αποστάσεως!
Πρωταγωνιστές της ημέρας ήταν τα παιδιά που διακρίθηκαν στον Καλλιτεχνικό Διαγωνισμό Κόμικ με θέμα «Με ασφάλεια στον προορισμό, με φαντασία στην Τέχνη».
 |
Ο σούπερ νικητής, που συγκέντρωσε τη μεγαλύτερη βαθμολογία και κέρδισε το πρώτο βραβείο,
είναι ο Χρίστος Δεπούντης από το Καλλιτεχνικό Γυμνάσιο Γέρακα.
Θερμά συγχαρητήρια! |
 |
| Θερμά συγχαρητήρια σε όλα τα παιδιά που πήραν μέρος στον διαγωνισμό! |
Το να απονέμεις βραβείο είναι τιμητικό και συγκινητικό, πόσο μάλλον όταν το απονέμεις σε νέους ανθρώπους που εργάστηκαν ακούραστα για να βγάλουν το καλύτερο αποτέλεσμα, εναποθέτοντας ελπίδες και προσδοκίες.
 |
| Είναι να μη δω μικρόφωνο! |
Είχα την τιμή, τη χαρά και τη συγκίνηση να απονείμω βραβείο. Οι προηγούμενοι ομιλητές κάλυψαν τα θέματα της διοργάνωσης και της οδικής ασφάλειας. Εγώ θέλησα να πω λίγα λόγια στους νεαρούς δημιουργούς. Το έκανα χρησιμοποιώντας τα λόγια ενός μεγάλου και αξέχαστου ηθοποιού και δασκάλου, του Θάνου Κωτσόπουλου, ο οποίος απευθυνόμενος κάποτε προς τους νέους ηθοποιούς, τους είπε:
Η επιτυχία είναι ο κίνδυνος των κινδύνων στη νεότητα. Πρέπει, όταν αυτή έρθει, να στυλωθεί κανείς και να την πολεμήσει με σκληρή αυτοκριτική και με θηριώδη εργατικότητα, αλλιώς θα γίνει σκλάβος σ' όλη του τη ζωή στην αυταρέσκεια και σ' εκείνους που τους αρέσει σήμερα και δεν τους αρέσει αύριο. Σ' αυτούς που τον διορίζουν και τον παύουν κατά τα κέφια τους και που υποχρεώνεται να τους κολακεύει ες αεί.
Ο ηθοποιός δεν έχει ανάγκη από τεχνάσματα και προστασίες, όταν αξίζει. Πρέπει όμως να έχει μία σχεδόν μεταφυσική πίστη στη δουλειά του, μίαν απόλυτα δική του μυστική ανάγκη να ’ναι αυτό που πρέπει να ’ναι, δηλαδή αληθινός καλλιτέχνης, ανεξάρτητα αν του το αναγνωρίζουν ή όχι. Διαφορετικά θα βουλιάξει μες στις ευκαιρίες του επαγγέλματος και θα χαθεί.
Όπου η λέξη ηθοποιός μπαίνει η λέξη εικονογράφος, σκιτσογράφος, κομιξάς...
Η συμβουλή, που ο Ηλίας Ταμπακέας δίνει στους μαθητές του, λέει περίπου τα ίδια, αλλά με διαφορετικά λόγια, πιο απλά:
Τρία πράγματα χρειάζεται κανείς για να τα καταφέρει στον χώρο του σκίτσου. Πρώτον: δουλειά. Δεύτερον: δουλειά. Τρίτον: δουλειά.
Μετά το τέλος της τελετής, κατευθυνθήκαμε στον πρώτο όροφο όπου είχε στηθεί η έκθεση των έργων. Απόλαυσα από κοντά τα πρωτότυπα έργα, που μέχρι τότε είχα δει σε αρχεία υψηλής ανάλυσης.
.jpg)
.jpg)
.jpg)
