9 Αυγ 2022

Στο καλό, αγαπημένη Αγγελική Βαρελλά!



Έμεινα ακίνητη στη θέση μου, όταν διάβασα το μήνυμα ότι η Αγγελική Βαρελλά έφυγε. Σηκώθηκα ύστερα από ώρα κι έφτιαξα έναν καφέ. Άναψα ένα τσιγάρο.
Όταν πέθανε ο άντρας της, μου χάρισε τον αναπτήρα του. «Επειδή είχατε συμπάθεια μεταξύ σας και για να θυμάσαι ότι ο Μίμης έφυγε απ' το κάπνισμα».
Αν ψάξω στα χαρτιά μου, θα βρω σημειωμένες διάφορες ατάκες που μου έλεγε όταν μιλούσαμε στο τηλέφωνο. Στα τριάντα τέσσερα χρόνια που γνωριζόμαστε, μου είπε ιστορίες που έχουν φωλιάσει στη μνήμη μου. Η Ξάνθη, το ταξίδι με το τρένο, η ορφάνια, η νονά, το φουστάνι, η αβιταμίνωση, τα κεράσια...
«Είδα τη ζοφερή πραγματικότητα. Και είδα πώς πρέπει να ζήσω, πώς να ευχαριστηθώ».
Με τα «Καλοκαιρινά» της μπήκα στον χώρο της εικονογράφησης. Ήταν μια συνεργασία γεμάτη ενθουσιασμό, που κράτησε δυο ή τρία χρόνια. Και ήταν μόνον η αρχή!
Τα «Καλοκαιρινά» δεν σταμάτησαν ποτέ να κυκλοφορούν. Με αυτά έχουν μεγαλώσει τα παιδιά που σήμερα είναι γονείς παιδιών που διαβάζουν «Καλοκαιρινά». Είναι ιστορικά βιβλία!
Πέρσι οι εκδόσεις Πατάκη αποφάσισαν να τα φρεσκάρουν, να τα αναμορφώσουν. Η Έλενα Πατάκη ανέθεσε το έργο στη Βασιλική Νίκα και σ' εμένα.


Η εργασία κράτησε μήνες. Μιλούσα με την Αγγελική στο τηλέφωνο και της έλεγα πώς προχωράμε.
Ενδιαφερόταν, ρωτούσε, χαιρόταν, αλλά ένιωθα πως ένα κομμάτι της απουσίαζε. Τότε ήταν που αισθάνθηκα ένα τσίμπημα στην καρδιά. Σιγά σιγά, γλυκά γλυκά έφευγε.
Τελευταία φορά μιλήσαμε τον Δεκέμβρη.
«Μετά τα 90, κάθε μέρα που περνάει είναι μια μέρα που στάθηκα τυχερή».
Το κέφι της, το χιούμορ της και η αγάπη της για τη ζωή ήταν τα όπλα της, μέχρι το τέλος. Και η αισιοδοξία της που, όπως έλεγε, ήταν δώρο του Θεού.
Και κοίτα ένα παράξενο! Τόσα χρόνια την έλεγα «κυρία Βαρελλά» και της μιλούσα στον πληθυντικό. Και τώρα τη λέω Αγγελική.
Απόψε που είναι η πρώτη βραδιά ανάμεσα στους άλλους αγγέλους.
Ελπίζω εκεί να υπάρχουν άφθονες κερασιές!






Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου