Το Καφέ της Πολυγλωσσίας, Θεσσαλονίκη, Μάιος 2017

Γιορτή Πολυγλωσσίας από τον Δήμο Θεσσαλονίκης

ΚΛΙΚ

 από το Radio StarClassic

ΚΛΙΚ

Το πρόγραμμα της γιορτής

ΚΛΙΚ

5η Γιορτή Πολυγλωσσίας, Θεσσαλονίκη, Μάιος 2017

Μπήκαμε στον αστερισμό της Γιορτής Πολυγλωσσίας και βάλαμε φωτιά στα φρένα. 

Ετοίμασα την αφίσα, όπου να ’ναι ετοιμάζω και τα μπαγκάζια μου και βουρ! Πολύ βουρ όμως, γιατί πέρσι δεν πήγα, λόγω του κατάγματος και μου έλειψαν πάρα πολύ η γιορτή, η χαρούμενη ατμόσφαιρα, το κέφι, οι φίλοι...

Στο πλαίσιο της Γιορτής θα κάνω μία διάλεξη με θέμα τις άγνωστες ιστορίες της παλιάς Θεσσαλονίκης. Θα σας τα πω οσονούπω.

Γιορτή Πολυγλωσσίας από τον Δήμο Θεσσαλονίκης

ΚΛΙΚ

 από το Radio StarClassic

ΚΛΙΚ

Το πρόγραμμα της γιορτής

ΚΛΙΚ

2η Γιορτή Πολυγλωσσίας, Κοζάνη, Ιούνιος 2016

Η Κοζάνη ετοιμάζεται για τη 2η Γιορτή Πολυγλωσσίας. Κεντρικός άξονας της Γιορτής είναι οι πρόοσφυγες. Η Κοζάνη ξεχώρισε με την αγάπη και το ενδιαφέρον που έχει αγκαλιάσει το νέο κύμα προσφύγων. Μαθαίνω ότι στη γερμανική τηλεόραση προβλήθηκε ντοκιμαντέρ «Κάν' το όπως η Κοζάνη»

Συντονίστρια του προγράμματος είναι η αγαπητή και δραστήρια Φανή Φτάκα, αντιδήμαρχος πολιτισμού και πρόεδρος του Οργανισμού Αθλητισμού Πολιτισμού και Νεολαίας Δήμου Κοζάνης και επιστημονική υπεύθυνη η Αργυρώ Μουμτζίδου, αγαπητή και γνωστή από τις Γιορτές Πολυγλωσσίας της Θεσσαλονίκης.

4η Γιορτή Πολυγλωσσίας, Θεσσαλονίκη, Μάιος 2016

Έτοιμη η αφίσα για την 4η Γιορτή Πολυγλωσσίας Θεσσαλονίκης! Φέτος κεντρικός άξονας της γιορτής είναι οι πρόσφυγες.

Αφίσα για τα χάλκινα της Κοζάνης 2016

Σχόλιο της αντιδημάρχου για την αφίσα της Κοζανίτικης Αποκριάς 2016

Ένα θαυμάσιο και συγκινητικό μήνυμα ήρθε στο facebook από τη Φάνη Φτάκα, αντιδήμαρχο πολιτισμού και πρόεδρο του ΟΑΠΝ Κοζάνης, για την ανάρτηση της αφίσας της Κοζανίτικης Αποκριάς 2016.

Ευχαριστώ θερμά! Η φιλοξενία, η γενναιοδωρία, η ομορφιά και η αγάπη που εισέπραξα στην Κοζάνη ήταν πηγή έμπευσης και η αφίσα ένα μικρό αντίδωρο.

Αφίσα για την Κοζανίτικη Αποκριά 2016

Περισσότερες αφίσες μπορείτε να δείτε μ' ένα

ΚΛΙΚ

Το τσάι της Συντροφιάς

Υψηλή ραπτική, υψηλή κομμωτική, υψηλή ζαχαροπλαστική, διακριτικά πανάκριβη πορσελάνη, λογοτεχνικό φακελάκι τσάι και η Ιζόλα στην πρόσκληση και στην αφίσα της Γυναικείας Λογοτεχνικής Συντροφιάς.

Και για τους εραστές της λεπτομέρειας: η ανεκτίμητη χρυσή καρφίτσα έχει σχεδιασμένο στο σμάλτο το σήμα της ΓΛΣ.

Μπορείτε να αντισταθείτε και να μην έρθετε; Χλομό!

Η γιορτή της Συντροφιάς, Δεκέμβριος 2015

Η αφίσα μου για τα 60 χρόνια της Γυναικείας Λογοτεχνικής Συντροφιάς

Τα 60 χρόνια της βρίσκουν τη Συντροφιά ανανεωμένη και όμορφη. Στις 16 Δεκεμβρίου συναντηθήκαμε τα μέλη και οι φίλοι στη Στοά του Βιβλίου για την παραδοσιακή απονομή των βραβείων των νικητών του εξηκοστού διαγωνισμού, τη βράβευση της συγγραφέα για τη συνολική προσφορά της και για να γιορτάσουμε τα γενέθλια της Συντροφιάς. 

Υπήρχε κι ένα μυστικό. Η έκπληξη που ετοιμάστηκε για την Αγγελική Βαρελλά που την ίδια μέρα είχε τα γενέθλιά της. 

Άφήσαμε τη Στοά του Βιβλίου και ανεβήκαμε στο Polis cafe. Μαζί με την τούρτα για τα 60 χρόνια της Συντροφιάς έκανε την εμφάνισή της και μια δεύτερη τούρτα «Χρόνια  πολλά, Αγγελική». Πάνω στην άσπρη κρέμα ήταν ζαχαροζωγραφισμένη η τσαγιέρα της αφίσας. 

Η έκπληξη περιλάμβανε περισσότερα από την τούρτα. Είχε ετοιμαστεί κρυφά και μυστικά ένα λεύκωμα με κείμενα συγγραφέων και εικονογράφων για την Αγγελική Βαρελλά. Όμορφα δεμένο, με όμορφο εξώφυλλο σε ένα χαρούμενα στολισμένο βελούδινο κουτί ήταν ένα λεύκωμα που ξεχείλιζε από αγάπη, εκτίμηση, θαυμασμό κι έναν κόσμο από όμορφα πράγματα για την ψυχή της Συντροφιάς. Υπάρχει κανείς που γνωρίζει τη Συντροφιά και δεν ξέρει ότι η Αγγελική Βαρελλά είναι η ψυχή της;

Το λεύκωμα της Αγγελικής Βαρελλά στο κουτί με τα αρχικά της.

Ποιος έφτιαξε το εξώφυλλο του λευκώματος;

Τσα!

Η Λήδα Βαρβαρούση.

Άνοιξα στην τύχη το λεύκωμα και φωτογράφισα μερικές σελίδες.

Αυτή τη σελίδα δεν την άνοιξα στην τύχη. Έψαξα να τη βρω. Είναι η δική μου συμμετοχή στο λεύκωμα για την Αγγελική Βαρελλά και αποκαλύπτει τη συνήθεια της τζουρίτσας. Είκοσι εφτά χρόνια τώρα αυτή η συνήθεια έχει γίνει εθισμός.

Η Αγγελική Βαρελλά και η Ιωάννα Μπακιρτζή-Μπαμπέτα.

Η επίτιμη και η νυν.

Διπλή γιορτή με τούρτες, λουλούδια και ζεστά χαμόγελα σε μια ατμόσφαιρα ανάλαφρη και εύθυμη. Αλήθεια, πόσον καιρό είχαμε να το ζήσουμε αυτό; 

Μια πνοή ανανέωσης και καινούργιες ιδέες ήρθαν μαζί με το καινούργιο Διοικητικό Συμβούλιο. Ο σεβασμός στο παρελθόν, η συνέπεια στο παρόν και το όραμα για το μέλλον ενώνουν τους ανθρώπους, συγκεντρώνουν τους φίλους και φτιάχνουν δυνατή ομάδα. 

Συγχαρητήρια στο ΔΣ για τη διοργάνωση και για την όμορφη βραδιά. Εύχομαι καλή δύναμη στο έργο σας -μπορείτε να υπολογίζετε στη βοήθεια και στη στήριξή μας- έτσι που η ομορφιά, η ικανοποίηση και η χαρά, όπως αυτής της βραδιάς, να δικαιώσουν αναρίθμητες επιτυχίες.

Λεπτομέρεια από το φουστάνι της γραμματέα.

Κομψά επιστεγασμένες εμφανίσεις της Δαρδάλη και της Σαμαρτζοπάνου.

Πορτοφόλι-φωτορομάντζο. Πιο haute couture πεθαίνεις!

Τσαγάκι κανείς;

60 χρόνια Γυναικεία Λογοτεχνική Συντροφιά

Η Γυναικεία Λογοτεχνική Συντροφιά γίνεται εξήντα χρόνων. Θα γιορτάσει τα γενέθλιά της στην ετήσια τελετή απονομής των βραβείων του λογοτεχνικού διαγωνισμού. Φέτος το γεγονός συμπίπτει με τα γενέθλια της Αγγελικής Βαρελλά, που είναι η ψυχή της Συντροφιάς και πρόεδρος μετά την Τατιάνα Σταύρου επί σειρά ετών, και διοργανώνεται από το καινούργιο Διοικητικό Συμβούλιο, στο οποίο -επιτέλους!- υπάρχει και μία εικονογράφος.

Χρόνια πολλά, Συντροφιά!

Το δώρο μου για τα εξηκοστά γενέθλια της Συντροφιάς είναι η αφίσα και η πρόσκληση της γιορτής.

Γιατί τσαγιέρα; 

Παραδοσιακά η ΓΛΣ προσκαλεί τα μέλη της για τσάι και κοπή πίτας στις αρχές του χρόνου. Σαντουιτσάκια, βουτήματα, λεμόνι, γάλα, πετσετάκια, τσαγιέρες, γαλατιέρες... Προσωπικά προτιμώ εσπρέσο με ένα δυο μπισκότα κανέλας. Όμως πηγαίνω στα τσάγια της Συντροφιάς, γιατί είναι μία ευκαιρία για ευχάριστη συνεύρεση.

Σε κάποια ταραγμένη εποχή, πριν από τρία τέσσερα χρόνια, βγήκε κάποιος και είπε ότι η Συντροφιά αποτελείται από κάτι κυρίες που δίνουν τσάγια. Δεν ήταν κακό αυτό που είπε. Ελλιπές, αλλά όχι κακό. Ίσα ίσα που πρόσφερε μια ωραία ιδέα. Φτάνει να μπορείς να σατιρίζεις τον εαυτό σου.

Λοιπόν και τσάγια δίνουμε, και τσάγια πίνουμε, και άμα μας αρέσει, φοράμε και την τσαγιέρα καπέλο!

  

Μερικές φωτογραφίες από το τριήμερο στην Κοζάνη

Η αφίσα που γνωστοποιούσε την επίσκεψή μας ήταν κολλημένη παντού. Κάποιος στον δήμο Κοζάνης κάνει συστηματική δουλειά. Μάλλον κάποιοι, γιατί οι καλές δουλειές είναι αποτέλεσμα συμμετοχικότητας, συνεργασίας, σχέσης και επαφής, αναγνώρισης και συναντίληψης, όπως αναφέρει η αντιδήμαρχος πολιτισμού και πρόεδρος του ΟΑΠΝ Φάνη Φτάκα.

Φιλοξενηθήκαμε στο ξενοδοχείο Ερμιόνιο, που στεγάζεται σε ένα ιστορικό κτίριο, από τα πιο όμορφα της πόλης, και ένα από τα λίγα παλιά κτίρια που έχουν απομείνει. 

Θα θυμάστε βέβαια ότι η Ιζόλα έχει μείνει κι άλλη φορά στο Ερμιόνιο και μάλιστα σε σουίτα. Μην τα ξεχνάμε αυτά!

Η Κοζάνη έχει δοκιμαστεί από σεισμούς που της στοίχισαν κάποια παλιά κτίρια μακεδονικού ρυθμού. Καμιά φορά όμως ο νεοέλληνας είναι το ίδιο καταστροφικός με τον εγκέλαδο. Από τα παλιά μακεδονικά αρχοντικά που κοσμούνταν με ξυλόγλυπτα, βιτρό, τζάκια, μεντερλίκια, μεσάντρες, τοιχογραφίες και διάφορα αντικείμενα φερμένα από την Ευρώπη σώζονται σήμερα μόνον τρία. Ένα από αυτά είναι το αρχοντικό του Γρηγορίου Βούρκα, που έχει αναπαλαιωθεί και μας δίνει μια εικόνα της θαυμάσιας όψης που είχαν κάποια σπίτια που ομόρφαιναν την πόλη.

Η αντιδήμαρχος που ξέρει την αγάπη μου στα παλιά σπίτια με πήγε να δω το αναπαλαιωμένο αρχοντικό του Βούρκα που είναι έξοχο δείγμα μακεδονικού αρχοντικού σπιτιού. Ύστερα η μία φωτογράφισε την άλλη στο δρόμο απ' όπου πέρασε ο Παύλος Μελάς. Και οι δύο με χαμόγελο, κόκκινο μαλλί και ίδιο ντύσιμο. Στα παπούτσια και στην περιφέρεια εντοπίζω κάποιες διαφορές.

Στο Ερμιόνιο μας υποδέχτηκε μια διπλο-τριπλο-πεντανόστιμη πρασόπιτα που μας έστειλε για καλωσόρισμα η κυρία Βάγγη. Να 'ναι καλά!

Στην Κοζάνη, όπως σε όλη τη βόρεια Ελλάδα, φτιάχνουν πίτες για... πλάκα. Για κάθε περίσταση, με απίστευτη ευκολία και απίστευτη νοστιμιά. Περιττό να πω ότι το φύλλο είναι σπιτικό ανοιγμένο στο χέρι.

Κάθε επειδή τέχνη έχει τα μικρά μυστικά της: η πρασόπιτά μας ήταν χωρίς τυρί για να είναι ελαφριά και να μην έχει υπόξινη γεύση.

Ύστερα από τις ομιλίες στο Κοβεντάρειο και από τα... φώτα της δημοσιότητας αναζητήσαμε μια ήσυχη γωνιά. Ήμασταν καλεσμένες στο STRADA για φαγητό. Καλά, εκείνη η σαλάτα με το ξεραμένο σύκο και τους σπόρους του ροδιού θα μας μείνει αξέχαστη.

Η αίθουσα κομψή, σκέτο σαλόνι. Και μόλις σηκώσεις τα μάτια στην οροφή, βλέπεις να κρέμονται εκατοντάδες βιβλία και περιοδικά. 

Μαθητές άλλων εποχών. Το 1929 δεν υπάρχει ούτε μία μαθήτρια. Μόνον αγόρια!

Οι φωτογραφίες είναι από το ημερολόγιο που έβγαλε το 1ο Δημοτικό Σχολείο Κοζάνης «Γεώργιος Κονταρής».

Είναι ένα ιστορικό σχολείο που η απαρχή του βρίσκεται στα 1668, όταν ιδρύθηκε η Ελληνική Σχολή Κοζάνης με πρώτο δάσκαλο τον Γεώργιο Κονταρή. Το σημερινό κτίριο χρονολογείται από το 1937. Τον Νοέμβριο του 1999 πήρε την προσωνυμία «Γεώργιος Κονταρής» προς τιμήν του πρώτου δασκάλου.

Παρατήρησα ότι ο διευθυντής του σχολείου του Κρόκου έπινε κίτρινο νερό. Μου εξήγησε ότι ρίχνει αποβραδίς σ’ ένα μπουκάλι με νερό πέντ’ έξι στίγματα κρόκου. Το νερό κιτρινίζει, εμπλουτίζεται με τα ευεργετικά στοιχεία και γίνεται ένα φυσικό τονωτικό.

Για αποχαιρετιστήριο δώρο μας έδωσαν αποξηραμένο κρόκο που κάνει καλό στην υγεία και νοστιμίζει τα φαγητά, αφεψήματα με κρόκο και βολβούς κρόκου για να τους φυτέψουμε. Με λίγη καλή τύχη ίσως το χρυσάφι της μακεδονικής γης ευδοκιμήσει στο νότιο κλίμα.

Για να ξεκαθαρίζουμε τα πράγματα, αυτά είναι ντολμαδάκια. Τα γιαπράκια είναι με λαχανόφυλλο.

Η Ελένη όταν μαγειρεύει δεν αστειεύεται. Στο σπίτι της φάγαμε κάτι νοστιμιές που ακόμα τις νοσταλγούμε. Και είναι και ενεργό μέλος του ΔΣ του ΟΑΠΝ Κοζάνης και είναι και καλλιτέχνης και όλα τα προλαβαίνει!

Το βράδυ της δεύτερης μέρας δεν μπορούσαμε να πάρουμε τα πόδια μας από την κούραση. Μας έπεφταν πολλά ακόμα και τα λιγοστά βήματα ως την άλλη άκρη της πλατείας, όπου θα συναντούσαμε κάποιους φίλους. Δεν πειράζει όμως, γιατί ήρθαν οι φίλοι σ’ εμάς. Κι έφεραν και τους φίλους τους.

Καθίσαμε στο καφέ του Ερμιόνιον ενώνοντας ατελείωτα τραπέζια για να είμαστε όλοι μαζί.

Άμα ο άνθρωπος είναι καλλιτέχνης ζωγραφίζει με το κοπίδι. Άπαιχτη η Γλυκερία Παυλίδου!

Έχει δημιουργηθεί μια καλλιτεχνική "συμμορία" στην Κοζάνη. Κάνουν έργα, εκθέσεις, βιτρίνες... Και το σπουδαιότερο συναντιούνται, βρίσκονται μεταξύ τους και τα λένε και περνάνε καλά. Η Γλυκερία Παυλίδου, ο Κίκος Παπαδόπουλος, ο Γρηγόρης Φράγκος και άλλοι που ελπίζω να γνωρίσω σύντομα.

Τελείωσε! Το πήρα απόφαση ότι αποκλείεται να βρω στην Κοζάνη τσιμινιέρα σαν αυτή που σχεδίασε ο Σταμ. Σταμ., που και ο ίδιος την είδε πριν από το 1940 σε κάποια ήδη παλιά σπίτια. Τρέχα γύρευε δηλαδή.

Με την ευκαιρία όμως σας στέλνω να διαβάσετε το χρονογράφημα του Σταμ. Σταμ. "Οι Κοζανίτες και τα σκόρδα". Δίνει διάφορες πληροφορίες, όπως π.χ. ότι το αθάνατο Ελληνικό Δημόσιο κάποτε διόρισε τελώνη και λιμενάρχη στη Κοζάνη, και από πού προέρχεται η λέξη κιχί. 

  Οι Κοζανίτες και τα σκόρδα  

ΚΛΙΚ

Λίγα λόγια για τον Σταμ. Σταμ. μπορείτε να διαβάσετε στις σελίδες 3 και 4.

ΚΛΙΚ

Ίσως η καινούργια Κοζάνη λυπάται για την παλιά πόλη και τον πολιτισμό που έφυγε μαζί της. Για τα πανέμορφα αρχοντικά, για τα λαμπρά σχολειά. Εγώ πάλι που αναζητάω τι παλιό έχει σωθεί στα μέρη που επισκέπτομαι ούτε αυτή τη φορά ικανοποίησα την επιθυμία μου να τριγυρίσω την πόλη, να επισκεφθώ τα μουσεία και την ιστορική Κοβεντάρειο Βιβλιοθήκη. Ο χρόνος που είχα στη διάθεσή μου ήταν όλος αφιερωμένος στα παιδιά. Βρήκα όμως ανθρώπους και φορείς που υπηρετούν τη μνήμη, συνταιριάζουν το παρελθόν με το παρόν και εργάζονται για τον πολιτισμό και τη διαπολιτισμικότητα. Οι πληροφορίες τους για τα ποικίλα δρώμενα της λαϊκής παράδοσης, ντόπια και φερμένα από μακρινές πατρίδες ή από τα αρχαία χρόνια διεύρυναν τις αναζητήσεις μου. Η συνεργασία και η φιλία μας θα τις διευκολύνει.

Μπορεί την Αποκριά να επιστρέψω στην Κοζάνη για να δω το έθιμο των φανών. Μπορεί πάλι να περιμένω την άνοιξη με τα χελιδονίσματα, τις Λαζαρίνες και τις γιορτές του Μάη για να τα γνωρίσω, να τα απολαύσω και να τα ζωγραφίσω με τα παιδιά των σχολείων.

Μέχρι τότε θα πίνω νερό και τσάι με κρόκο και θα μελετάω τα βιβλία για τα έθιμα της Κοζάνης και τις παραδοσιακές γαστριμαργικές απολαύσεις που μου πρόσφερε η Φάνη Φτάκα σαν αποχαιρετιστήριο δώρο.

Η φαντασία είναι εφόδιο για την κατάκτηση της γνώσης-Ευχαριστίες

Όταν αφήσαμε την Κοζάνη κι επιστρέψαμε στη βάση μας, οι εντυπώσεις ήταν τόσο έντονες που για μέρες μετά τηλεφωνιόμασταν και συζητούσαμε για το τριήμερο των δράσεων. Ήταν μια πλούσια και ξεχωριστή εμπειρία που θα μας μείνει αξέχαστη. 

Η Αγγελική Βαρελλά, η Ιωάννα Μπακιρτζή-Μπαμπέτα κι εγώ, η Τέτη Σώλου, επιθυμούμε να ευχαριστήσουμε δημόσια τον δήμο Κοζάνης, τον Οργανισμό Αθλητισμού Πολιτισμού και Νεολαίας του δήμου Κοζάνης. 

Θέλουμε να πούμε ένα μεγάλο ευχαριστώ στην αντιδήμαρχο πολιτισμού και πρόεδρο του ΟΑΠΝ, την ακούραστη, δραστήρια, οργανωτική και αγαπητή Φάνη Φτάκα για την πρόσκληση, για τη θαυμάσια διοργάνωση, την υποδειγματική φιλοξενία, τον άψογο συντονισμό των δράσεων του τριημέρου, το ενδιαφέρον, τις φροντίδες, τον προσωπικό χρόνο και τα δώρα της.

Η Φάνη Φτάκα παρουσιάζει την Αγγελική Βαρελλά στα παιδιά.

Φάνη Φτάκα και Αγγελική Βαρελλά.

Ευχαριστούμε τους χορηγούς, όλους όσους μας έκαναν τη ζωή εύκολη και τους αγαπητούς φίλους που έκαναν την παραμονή μας μια αξέχαστη εμπειρία.

Ευχαριστώ τον ΟΑΠΝ Κοζάνης, τον Δημήτρη Στραβού και την Ευρυδίκη Μαγουλοπούλου, που είχαν την καλοσύνη να μου παραχωρήσουν την άδεια χρήσης των φωτογραφιών τους για το άρθρο μου και το μπλογκ μου.

Διαβάστε ακόμα

Από το σάιτ του ΟΑΠΝ Κοζάνης

Δύο συγγραφείς και μία εικονογράφος στην Κοζάνη