1η Γιορτή Πολυγλωσσίας Κοζάνης-2η μέρα

Πρωί

Η Κοζάνη είναι μια περιοχή με ποικιλογλωσσία. Λέξεις που έφεραν οι κιρατζήδες από την κεντρική Ευρώπη, λέξεις από το ιστορικό παρελθόν της πόλης, λέξεις των προσφύγων του 1922, των παλινοστούντων από τον Πόντο και λέξεις των μεταναστών που εγκαταστάθηκαν τη δεκαετία του 1990. Στην Κοζάνη σήμερα μιλιούνται εκτός από τα ελληνικά, διάφορες ξένες γλώσσες στα σπιτικά των μεταναστών, των παλινοστούντων ή των ξένων φοιτητών. Υπάρχουν ποικίλα γλωσσικά ιδιώματα στον Τσαρτσαμπά, στο Βελβενδό, στη Σιάτιστα και ποικίλες διάλεκτοι όπως φαρασιώτικα, καραμαλήδικα και προυσσαλιώτικα.

Η Γιορτή Πολυγλωσσίας ταιριάζει πολύ με τον κοσμοπολιτισμό αυτής της πόλης. Η δεύτερη μέρα είχε πολλές δράσεις και ξεκίνησα τη μέρα μου μ' έναν διπλό καφέ κι ένα κουλούρι στο προαύλιο του 3ου-4ου δημοτικού σχολείου «Χαρίσιος Μούκας» με τα νηπιαγωγάκια να καλημερίζουν σε 21 γλώσσες.

Το ενδιαφέρον πολλών μεγάλων και μικρών τράβηξε το εργαστήρι νοηματικής γλώσσας. Για τα παιδιά ήταν ένα παιχνίδι το να μάθουν να λένε το όνομά τους στη νοηματική. Και για τους μεγάλους το ίδιο.

Στις πολυγλωσσικές αφηγήσεις η Action Art οργάνωσε αφήγηση ενός ισπανικού παραμυθιού ταυτόχρονα σε δύο γλώσσες: στα ισπανικά και στα ελληνικά. Ύστερα παιχνίδι. Οι θεατές χωρίστηκαν σε ομάδες και κάθε ομάδα πρότεινε το δικό της τέλος για το παραμύθι. 

Η εκδοχή της δικής μας ομάδας για τον φοβερό και τρομερό Παπαραντόζα, που τρομοκρατούσε ένα ολόκληρο χωριό, ήταν η καλύτερη. «Τώρα που δεν θα είμαι μόνος μου, δεν θα σας τρομάζω πια», είπε ο νεαρός εκπρόσωπος της ομάδας μας. Εμείς φτιάξαμε ένα ωραίο κι ευτυχισμένο τέλος. Αλλά το ισπανικό παραμύθι τελείωνε διαφορετικά.

Η θεατρική παράσταση των παιδιών του 4ου Γυμνασίου «Όλοι ίσοι, όλοι διαφορετικοί», δραματοποίηση του μυθιστορήματος «Σχολική παράσταση» του Βασίλη Παπαθεοδώρου, για τον ρατσισμό στις καθημερινές σχέσεις μας άγγιξε και μας συγκίνησε όλους. 

Η χορογραφία που ακολούθησε το τέλος της παράστασης έφερε δάκρυα στα μάτια. Όχι από λύπη γιατί ο χορευτής και χορογράφος είχε σύνδρομο Ντάουν, αλλά για την ένταση και την αμεσότητά που έβγαζε. Όλοι ίσοι, όλοι διαφορετικοί.

Η Γιορτή συνεχίστηκε στο Κοβεντάρειο με την παρουσίαση του Χάρη Νικολαΐδη Languages for specific purposes. Μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα παρουσίαση για την ανάγκη της πολυγλωσσίας στις μέρες  μας. Το ίδιο ενδιαφέρουσα ήταν η συζήτηση που ακολούθησε, όπου για πρώτη φορά άκουσα να εκφράζεται η ανάγκη της γνώσης της λατινικής γλώσσας και ποιοι λόγοι δημιουργούν αυτή την ανάγκη.

Απόγευμα

Νωρίς το απόγευμα κάτι μακρινά μπουμπουνητά πλήθυναν, ήρθαν πιο κοντά και άρχισε να βρέχει. Ο πολυσύχναστος δρόμος κάτω από το ρολόι άδειασε. Η Γιορτή Πολυγλωσσίας όμως δεν σταμάτησε ούτε στιγμή. Οι πολιτιστικοί σύλλογοι που είχαν έρθει με τα φαγητά τους, τα λευκά τους τραπεζομάντιλα και τα τραγούδια τους δεν πτοήθηκαν καθόλου. Ούτε κι εμείς που ευφραίναμε τα λαρύγγια μας με κρασί, πισίες και γιαπράκια και την ψυχή μας με πανέμορφα τραγούδια από μακρινές πατρίδες.

Βολευτήκαμε όλοι μια χαρά κάτω από τις τέντες. 

Τα τραγούδια και ο χορός συνεχίστηκαν κάτω από τη βροχή με ομπρέλες ή χωρίς.

Ευχαριστώ τους φίλους του StarClassic Radio για τις δύο τελευταίες φωτογραφίες.