Η φαντασία πάει σχολείο κι εμείς στην Καστοριά

Κυριακή 10 Μαΐου

Το λέω και το ξαναλέω ότι το μέλλον έχει ήδη συμβεί. Κι έτσι το ταξίδι με τη Γυναικεία Λογοτεχνική Συντροφιά στην Καστοριά, που είχε αποφασιστεί εδώ και πολύ καιρό, συνέβη σε μία στιγμή-πιο-κατάλληλη-δεν-γίνεται. Μου πρόσφερε απόσταση μετά από ένα θλιβερό γεγονός. Όσοι είχατε συνδέσει τη ζωή σας μ' ένα ζώο που νικήθηκε από το φοβερό καλαζάρ, με καταλαβαίνετε. Λίγο πριν από το ξημέρωμα της Κυριακής το σκυλάκι μου ο Μάρτης έπαψε να ζει. 

Τότε που ήμασταν διαστημικοί οτοστοπατζήδες.

Λίγες ώρες αργότερα, αφού έγιναν όλα όσα έπρεπε, όπως έπρεπε, πήρα τον σάκο μου και πήγα στο σημείο συνάντησης και αναχώρησης.

Συνάντησα παλιές γνωστές και συγγραφείς που έχουμε φτιάξει βιβλία μαζί, γνώρισα καινούργια μέλη της Συντροφιάς και όλες μαζί οι τριάντα πέντε ξεκινήσαμε με το λεωφορείο για την Καστοριά. Συμμετείχαμε στο πρόγραμμα φιλαναγνωσίας «Η φαντασία πάει... σχολείο» που γίνεται για τρίτη χρονιά στον νομό Καστοριάς, υπό την αιγίδα της Περιφερειακής Ενότητας Καστοριάς και των Δήμων Καστοριάς, Άργους Ορεστικού και Νεστορίου, ύστερα από πρόσκληση της Περιφερειακής Διεύθυνσης Εκπαίδευσης Δυτικής Μακεδονίας, της Διεύθυνσης Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Νομού Καστοριάς και των Σχολικών Συμβούλων Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Νομού Καστοριάς.

Μετά από ένα πολύ ευχάριστο ταξίδι φτάσαμε το απόγευμα στην Καστοριά. Το ξενοδοχείο ήταν θαυμάσιο, με τη συγκάτοικό μου είχαμε τα ίδια γούστα και τις ίδιες... ιδιοτροπίες. Όλα καλά. Και παραπάνω από καλά. Το βράδυ πήγαμε για φαγητό στο Άργος Ορεστικό. Στη Χρούπιστα, όπως λεγόταν παλιά. Η φιλοξενία ζεστή κι αρχοντική. Στη Μακεδονία βρισκόμαστε άλλωστε. Δεν μπορούσε να είναι αλλιώς. Κρασί, μεζέδες, καινούργιες γνωριμίες, θερμές χειραψίες, ευχάριστες συζητήσεις... Πριν από τα μεσάνυχτα όλες οι σταχτοπούτες βρισκόμασταν στα κρεβάτια μας, γιατί η επόμενη μέρα είχε ιδιαίτερες απαιτήσεις.