 |
Το λεύκωμα της Χρυσοβίτσας Ξηρομέρου έχει διάσταση 23x33 εκ.,
208 σελίδες τυπωμένες σε χαρτί velvet ματ και σκληρό τετράχρωμο εξώφυλλο.
Στο εξώφυλλο μια φωτογραφία του 1952. Ιστορική στιγμή για τη Χρυσοβίτσα.Ήρθε το νερό στο χωριό! |
Πέρασαν δύο χρόνια από τότε που ξεκίνησε η προσπάθεια. Όλα τα σπίτια του χωριού δάνεισαν φωτογραφίες, παλιές, καινούργιες, έγχρωμες, ασπρόμαυρες –πολλές απ' αυτές μοναδικά κειμήλια–, μνήμες και αναμνήσεις από αγαπητά πρόσωπα, μεγάλες στιγμές, οικογενειακές χαρές, στιγμιότυπα από γλέντια, από εκδρομές, μαθητικά ενθύμια, πορτρέτα, πρόσωπα σκαμμένα από τον μόχθο και τον χρόνο, παππούδες, γιαγιάδες, ζευγάρια, παρέες στην πλατεία, στο καφενείο, στο χωράφι, γιορτές, χοροί, πανηγυριώτες, φουστανελάδες, αθλητές, φαντάροι, μνημεία, εκκλησιές και ξωκλήσια, το αρχαίο κάστρο, το τζιπ που ένωνε το χωριό με τον Αστακό, καπνοχώραφα, λιάστρες, άδειες καπνού και τσιγαρόχαρτου...
Σ' αυτά τα δύο χρόνια συγκεντρώθηκαν οι φωτογραφίες, ψηφιοποιήθηκαν, ταυτοποιήθηκαν τα πρόσωπα, γράφτηκαν και ξαναγράφτηκαν οι λεζάντες, διασταυρώθηκαν πληροφορίες, ταξινομήθηκε το υλικό σε κατηγορίες, έγιναν αλλαγές και συμπληρώσεις, και τέλος δημιουργήθηκε ένα μεγάλο και ενημερωμένο φωτογραφικό αρχείο της Χρυσοβίτσας Ξηρομέρου. Το μεγαλύτερο και πιο ενδιαφέρον μέρος του αρχείου περιλήφθηκε στο φωτογραφικό λεύκωμα που εκδόθηκε τον Φλεβάρη από τον σύλλογο Χρυσοβιτσάνων «Τα Κόροντα».
 |
| Η Χρυσοβίτσα και το Αλογοβούνι |
 |
| Η πύλη του κάστρου των Κορόντων. Η Χρυσοβίτσα στα αρχαία χρόνια λεγόταν Κόροντα. |
Η δική μου συμμετοχή ήταν η ψηφιοποίηση των φωτογραφιών, η παρακολούθηση των αλλαγών, η καλλιτεχνική επιμέλεια και η σελιδοποίηση του λευκώματος. Ήταν τιμή να συνδέσω το όνομά μου με αυτή την πρωτοβουλία. Η εργασία μου δεν ήταν ούτε δώρο ούτε προσφορά. Ήταν χρέος, γιατί στον τόπο αυτόν είδε το φως της μέρας ο πατέρας μου και τον αγάπησε τόσο βαθιά ώστε να μου δείξει ότι χωρίς υπέρβαση και θυσία δεν υπάρχει αγάπη. Κι όταν καμιά φορά λέω με καμάρι «ο τόπος μου η Χρυσοβίτσα», δεν είναι οι οικογενειακές ρίζες και οι πατρογονικοί τάφοι που κάνουν πατρίδα μου αυτό το πανάρχαιο χωριό. Είναι η μεγάλη αγάπη του πατέρα.
 |
| Ο τόπος μου έβγαζε καπνό, βελανίδι και ήρωες. |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου