Το «ανίερο άγος»

«Θεσσαλονίκη: Μνημεία, μνήματα και μνήμες»
της Τέτης Σώλου
απόσπασμα από το βιβλίο

Εβραίοι της Θεσσαλονίκης στην Εγνατία κατευθύνονται
προς το στρατόπεδο Χιρς.

Οι άνθρωποι στέκονταν κι έβλεπαν το τραγικό θέαμα των εξαθλιωμένων Εβραίων να βαδίζουν σιωπηλοί στην Εγνατία πηγαίνοντας στο διαμετακομιστικό στρατόπεδο. Από κει ξεκινούσαν τα τρένα με τα σφραγισμένα βαγόνια, που αποσφραγίζονταν στο Άουσβιτς, ύστερα από οχτώ ημερών ταξίδι.
Οι Γερμανοί τους προπηλάκιζαν και τους χτυπούσαν. Κανείς δεν μπορούσε να τους προσφέρει τίποτα –ένα τσιγάρο, ένα κουλούρι, ένα ποτήρι νερό... Κάποια παιδιά τραβούσαν από το χέρι συνομήλικά τους εβραιόπουλα για να τα βγάλουν από τη γραμμή. Εκείνα όμως δεν δέχονταν. Όπου πήγαινε η οικογένειά τους, θα πήγαιναν κι αυτά.

Δεκαοχτώ αποστολές. Την πρώτη αποστολή αποτελούσαν σαράντα βαγόνια, στα οποία στοιβάχτηκαν 2.800 άνθρωποι. Ξεκίνησε στις 15 Μαρτίου 1943. Το στρατόπεδο Χιρς άδειασε, την επόμενη μέρα ξαναγέμισε και τη μεθεπόμενη, στις 17 Μαρτίου 1943 που έφυγε η δεύτερη αποστολή, άδειασε ξανά. Η τελευταία αποστολή για τα στρατόπεδα του θανάτου έφυγε στις 7 Αυγούστου 1943.

Ο Γιώργος Βαφόπουλος διαβάζει το ποίημά του
«Άουσβιτς: Ελεγείο σε μια ξανθή κοτσίδα»

ΚΛΙΚ

Η φωτογραφία απεικονίζει έκθεμα του Εβραϊκού Μουσείου Θεσσαλονίκης, που φωτογράφισα και που είχε την καλοσύνη να μου παραχωρήσει την άδεια χρήσης.