Ένα πρωινό της Αποκριάς μπήκα σ' ένα καφενείο κοντά στο σπίτι του Λασσάνη μέχρι να κόψει η βροχή. Κάτι συνταξιούχοι που έπιναν τον καφέ τους με καλημέρισαν και συνέχισαν την κουβέντα τους.
— Ήρθατε για τις Απόκριες; με ρώτησε η σερβιτόρα.
— Ναι. Έχω φτιάξει την αφίσα της Κοζανίτικης Αποκριάς.
— Η κυρία δούλεψε για τις Απόκριες, γύρισε και είπε στους συνταξιούχους.
Για να πω την αλήθεια, αυτή την αντίδραση δεν την περίμενα. Συνήθως αρχίζουν ερωτήσεις αν είμαι ζωγράφος, αν φτιάχνω μικιμάου... τα γνωστά. Για τους θαμώνες όμως το σημαντικό δεν ήταν τι έκανα, αλλά ότι δούλεψα για το μεγάλο γεγονός της Κοζάνης, για την Αποκριά. Στον καθένα που έμπαινε στο καφενείο με σύστηναν έτσι. «Η κυρία δούλεψε για την Αποκριά».
Τις επόμενες μέρες έζησα την Κοζανίτικη Αποκριά, με τους χορούς, τα τραγούδια, τα γλέντια, τους φανούς, τους οντάδες, τις παραδοσιακές φορεσιές και τις παραδοσιακές αξίες. Ένα πανηγύρι λαϊκού πολιτισμού τετρακοσίων χρόνων στο οποίο συμμετέχουν όλοι με την ψυχή τους πηγαίνοντας κόντρα στο κρύο, στο χιόνι και στην καταρρακτώδη βροχή. Δεν θα ξεχάσω τον παλμό της κατάμεστης πλατείας τη βραδιά του πάρτι. 2500 άνθρωποι με ομπρέλες και αδιάβροχα κι από πάνω να ρίχνει καρεκλοπόδαρα.
Ζώντας την Κοζανίτικη Αποκριά κατάλαβα πόσο σημαντική ήταν η κουβέντα που άκουσα εκείνο το βροχερό πρωινό στο καφενείο. «Η κυρία δούλεψε για την Αποκριά».
Θέλω να ευχαριστήσω τον ΟΑΠΝ και ιδιαίτερα την πρόεδρό του και αντιδήμαρχο πολιτισμού Φανή Φτάκα για την την τιμή που μου έκανε να μου αναθέσει να φιλοτεχνήσω την αφίσα μιας πόλης που 12 μέρες ξεφαντώνει αψηφώντας το κρύο και τη βροχή, που κρατάει ζωντανά τα παμπάλαια έθιμα, που ζει με κέφι τις παραδοσιακές αξίες και που τόσο χαρούμενα τις μεταλαμπαδεύει στις επόμενες γενιές.
Σ' ευχαριστώ, Φανή. Τώρα που ξέρω τι σημαίνει, το λέω με καμάρι: «Δούλεψα για την Κοζανίτικη Αποκριά!»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου