Το Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο γιορτάζει φέτος τα σαράντα χρόνια λειτουργίας του. Οι πρώτοι πτυχιούχοι μπορεί και να μετράνε λίγα χρονάκια ώσπου να βγουν στη σύνταξη. Οι παλιοί συμφοιτητές ετοιμάζουν ταξίδι στην Κομοτηνή το τελευταίο Σαββατοκύριακο του Ιουνίου.
Το σκίτσο είναι φτιαγμένο για σας, τους παλιούς φίλους της Κομοτηνής που θα βρεθείτε ξανά. Αφιερωμένο εξαιρετικά.
Εγώ δεν θα έρθω μαζί σας. Από χρόνια το ξέρω αυτό. Δεν θ' αναζητήσω τις αίθουσες και τα έδρανα, τα παλιά μας σπίτια, το παπλωματάδικο με τα χαρούμενα τραγούδια, το τζουκ μποξ της Ηπειρώτικης Γωνιάς, τον μπάρμπα-Καλαμάρη, που αν ζει, σήμερα θα έχει περάσει τα 100, τις ταβέρνες που μαζί με το τραγούδι άκουγες και την ψυχή, το μπερδεμένο του Πλάτανου, τα παλιά σημάδια, τον ήχο από τα βήματα στα καλντερίμια...
Η Κομοτηνή μου δεν βρίσκεται στον χάρτη. Είναι η ζωντανή μνήμη που καταστάλαξε μέσα μου, όταν απαλλάχτηκα από τις αναμνήσεις. Και την έχω πάντα μαζί μου. Και σας αγαπώ.
«Θα βρεθούμε ξανά» με τον Θανάση Γκαϊφύλλια
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου