στην Ελένη Χαλκούση
Η Πίτσα Γκαζοζέν είναι χαρακτήρας βασισμένος στην κυρία Μαλαπρόπ του Σέρινταν. Έχει αποθηκεύσει στο κεφάλι της ολόκληρο λεξικό. Ανασύρει βαρύγδουπες λέξεις, πάει και τις κολλάει εκεί που δεν ταιριάζουν και ενώ το πιο φυσικό θα ήταν κανείς να μην καταλαβαίνει γρυ απ' ό,τι λέει και γράφει, καταφέρνει να γίνεται απόλυτα κατανοητή.
Η Πϊτσα γνωρίστηκε με τον Τίτο Μπαλόνιο από ένα γράμμα που του έστειλε κατά λάθος.
Αγαπητέ κύριε Τίτο,
σου εξαπολύω αυτό το γράμμα για να σου επισυνάψω τον πιο ασύστολο θαυμασμό μου για το βιβλίο σου «Μπανάνες δεν τρώνε μόνο οι μαϊμούδες».
Θαύμασα το ευκατάστατο λεξιλόγιό σου, την ορθοδοξογραφία σου και τις ακρογωνιαίες γνώσεις που διατυμπανίζονται μέσα από τις σελίδες του.
Επειδή όμως υπαινίσσομαι ότι ένας σεμνός άνθρωπος, όπως εσύ, ερυθροδερμεί μπροστά στις αδιάσειστες συκοφαντίες που ενδιαγράφει ένας φανταστικός αναγνώστης του, σου εξαπολύω ορισμένα συγχαρητήρια και σε χαιρετώ ιδιοτελώς.
Όταν ο Τίτος σταμάτησε τα γέλια, σκέφτηκε ότι κάποιος φίλος τού κάνει πλάκα.
— Πού βρήκε τόσες καθαρευουσιάνικες λέξεις και πώς κατάφερε να τις χωρέσει μέσα σε δώδεκα αράδες! Αμ, το όνομα! Μα, μπορεί να υπάρχει άνθρωπος που λέγεται Γκαζοζέν; μονολόγησε και ξανάρχισε τα χάχανα.
— Μάλιστα, κύριε Τίτο! Εγώ, ιδιοχείρως! τον διέκοψε μία φωνή.
— Η κυρία;
— Πίτσα Γκαζοζέν, είπε και στρογγυλοκάθισε απέναντί του.
Ο Τίτος δεν μπορούσε να ξεκολλήσει τα μάτια του από το θαλασσί μαλλί της Πίτσας, παρ' όλο που το χρώμα των μαλλιών της δεν ήταν το μόνο περίεργο επάνω της.
— Ήταν πολύ ευγενικό το γράμμα σας, της είπε κάπως αμήχανα, αλλά πρέπει να σας πω ότι δεν έχω γράψει κανένα βιβλίο.
— Κατέπεσε στην αντίληψή μου γι’ αυτό και προσπέλασα από δω. Για να μου το διακομίσετε πίσω.
— Ορίστε, πάρτε το!
— Λαμπερά! Δεν θέλω να σας συγκρατώ άλλο, είπε και σηκώθηκε για να φύγει.
— Με συγχωρείτε, πριν φύγετε θα ήθελα να σας κάνω μια ερώτηση.
— Ελεύθερα, με όλο το θράσος, απάντησε ενθαρρυντικά.
— Γιατί μιλάτε τόσο περίεργα;
— Γιατί είμαι ένας μολοσσός γνώσεων και δεν το κρύβω.
— Τώρα που γνωριστήκαμε ελπίζω να μη σας χάσουμε, της είπε ευγενικά. Άνθρωποι σαν κι εσάς είναι σπάνιοι. Να περνάτε καμιά φορά να σας βλέπουμε.
— Θα κάνω τα δυνατά αδύνατα, γιατί μου είστε πολύ ομοιοπαθητικός, αλλά μην γοητευτείτε αν δεν τα καταφέρω.
— Τουλάχιστον υποσχεθείτε ότι θα μου γράφετε.
— Αδιαμφισβήτητα! Να είστε σίγουρος.
— Χαίρετε, κυρία Γκαζοζέν! Χάρηκα για τη γνωριμία.
— Αμιβάδες τα αισθήματα, κύριε Τίτο.
Έτσι άρχισε η φιλία της Πίτσας Γκαζοζέν με τον Τίτο Μπαλόνιο και η αλληλογραφία της με τα Μπαλόνια και τους αναγνώστες τους. Βέβαια, η Πίτσα Γκαζοζέν είναι μια πολυάσχολη κυρία, ιδιαίτερα από τότε που άρχισε να συντάσσει μια ολόκληρη εγκυκλοπαίδεια γεμάτη λανθασμένες πληροφορίες.
Αγαπητέ κύριε Τίτο και αγαπητοί φίλοι του κυρίου Τίτου,
«άνθρωπος αγράμματος ξύλο αμελέτητο» έλεγε ο Αειθαλής ο Μιλήσιος και είχε δίκιο. Είδα ότι σας αρέσκονται τα τεστ γνώσεων και τα «περίεργα όμως αληθινά». Έτσι σκέφτηκα να σας δωροδοκήσω μερικές πληροφορίες που εξόρυξα αφ’ εαυτής μου για να τις ενθέσω στο βιβλίο που άρχισα να γράφω. Αγαπητέ Τίτο, επιμένεις ότι ο τίτλος του βιβλίου πρέπει να είναι «Εγκυκλοπαίδεια των Λανθασμένων Πληροφοριών»;
Οι αναγνώστες των Μπαλονιών βοήθησαν την Πίτσα Γκαζοζέν να ταξινομήσει το υλικό της εγκυκλοπαίδειας. Ατυχώς δεν βρέθηκε εκδότης να αναλάβει την έκδοση αυτού του μεγαλόπνοου έργου. Όποιος ενδιαφέρεται, όμως, μπορεί να διαβάσει μερικά λήμματα και μάλιστα να τα ταξινομήσει.
Η Πϊτσα γνωρίστηκε με τον Τίτο Μπαλόνιο από ένα γράμμα που του έστειλε κατά λάθος.
Αγαπητέ κύριε Τίτο,
σου εξαπολύω αυτό το γράμμα για να σου επισυνάψω τον πιο ασύστολο θαυμασμό μου για το βιβλίο σου «Μπανάνες δεν τρώνε μόνο οι μαϊμούδες».
Θαύμασα το ευκατάστατο λεξιλόγιό σου, την ορθοδοξογραφία σου και τις ακρογωνιαίες γνώσεις που διατυμπανίζονται μέσα από τις σελίδες του.
Επειδή όμως υπαινίσσομαι ότι ένας σεμνός άνθρωπος, όπως εσύ, ερυθροδερμεί μπροστά στις αδιάσειστες συκοφαντίες που ενδιαγράφει ένας φανταστικός αναγνώστης του, σου εξαπολύω ορισμένα συγχαρητήρια και σε χαιρετώ ιδιοτελώς.
Η από δω και πέρα καρδιακή σου φίλη
Πίτσα Γκαζοζέν
Υ.Γ. Αν κατά παραδοξολογία δεν έχεις γράψει εσύ αυτό το ωραιοπαθές βιβλίο, παίρνω πίσω τα συγχαρητήρια για να τα διαδώσω στον αληθοφανή συγγραφέα κι εσύ κράτα τα χαιρετίσματα.Όταν ο Τίτος σταμάτησε τα γέλια, σκέφτηκε ότι κάποιος φίλος τού κάνει πλάκα.
— Πού βρήκε τόσες καθαρευουσιάνικες λέξεις και πώς κατάφερε να τις χωρέσει μέσα σε δώδεκα αράδες! Αμ, το όνομα! Μα, μπορεί να υπάρχει άνθρωπος που λέγεται Γκαζοζέν; μονολόγησε και ξανάρχισε τα χάχανα.
— Μάλιστα, κύριε Τίτο! Εγώ, ιδιοχείρως! τον διέκοψε μία φωνή.
— Η κυρία;
— Πίτσα Γκαζοζέν, είπε και στρογγυλοκάθισε απέναντί του.
Ο Τίτος δεν μπορούσε να ξεκολλήσει τα μάτια του από το θαλασσί μαλλί της Πίτσας, παρ' όλο που το χρώμα των μαλλιών της δεν ήταν το μόνο περίεργο επάνω της.
— Ήταν πολύ ευγενικό το γράμμα σας, της είπε κάπως αμήχανα, αλλά πρέπει να σας πω ότι δεν έχω γράψει κανένα βιβλίο.
— Κατέπεσε στην αντίληψή μου γι’ αυτό και προσπέλασα από δω. Για να μου το διακομίσετε πίσω.
— Ορίστε, πάρτε το!
— Λαμπερά! Δεν θέλω να σας συγκρατώ άλλο, είπε και σηκώθηκε για να φύγει.
— Με συγχωρείτε, πριν φύγετε θα ήθελα να σας κάνω μια ερώτηση.
— Ελεύθερα, με όλο το θράσος, απάντησε ενθαρρυντικά.
— Γιατί μιλάτε τόσο περίεργα;
— Γιατί είμαι ένας μολοσσός γνώσεων και δεν το κρύβω.
— Τώρα που γνωριστήκαμε ελπίζω να μη σας χάσουμε, της είπε ευγενικά. Άνθρωποι σαν κι εσάς είναι σπάνιοι. Να περνάτε καμιά φορά να σας βλέπουμε.
— Θα κάνω τα δυνατά αδύνατα, γιατί μου είστε πολύ ομοιοπαθητικός, αλλά μην γοητευτείτε αν δεν τα καταφέρω.
— Τουλάχιστον υποσχεθείτε ότι θα μου γράφετε.
— Αδιαμφισβήτητα! Να είστε σίγουρος.
— Χαίρετε, κυρία Γκαζοζέν! Χάρηκα για τη γνωριμία.
— Αμιβάδες τα αισθήματα, κύριε Τίτο.
Αγαπητέ κύριε Τίτο και αγαπητοί φίλοι του κυρίου Τίτου,
«άνθρωπος αγράμματος ξύλο αμελέτητο» έλεγε ο Αειθαλής ο Μιλήσιος και είχε δίκιο. Είδα ότι σας αρέσκονται τα τεστ γνώσεων και τα «περίεργα όμως αληθινά». Έτσι σκέφτηκα να σας δωροδοκήσω μερικές πληροφορίες που εξόρυξα αφ’ εαυτής μου για να τις ενθέσω στο βιβλίο που άρχισα να γράφω. Αγαπητέ Τίτο, επιμένεις ότι ο τίτλος του βιβλίου πρέπει να είναι «Εγκυκλοπαίδεια των Λανθασμένων Πληροφοριών»;
Οι αναγνώστες των Μπαλονιών βοήθησαν την Πίτσα Γκαζοζέν να ταξινομήσει το υλικό της εγκυκλοπαίδειας. Ατυχώς δεν βρέθηκε εκδότης να αναλάβει την έκδοση αυτού του μεγαλόπνοου έργου. Όποιος ενδιαφέρεται, όμως, μπορεί να διαβάσει μερικά λήμματα και μάλιστα να τα ταξινομήσει.
Όταν η Πίτσα Γκαζοζέν άρχισε να συντάσσει ένα Αντιμαγειρικό Λεξικό, έστειλε στον Τίτο Μπαλόνιο το παρακάτω γράμμα:
Αγαπητέ κύριε Τίτο και αγαπητοί φίλοι του κυρίου Τίτου,
Μια μέρα, εκεί που εκτελούσα ένα κοκκινιστό μυστεριόζο, διανοήθηκα «Αφού έχω τόσες γνώσεις στην ιδιοκτησία μου, τι να κάνω; Να τις απεμπολύσω;». Κι επειδή «το γοργόν και κάτι έχει» άρχισα να γράφω ένα βιβλίο, στόχαστρο του οποίου είναι να ρίξει στάχτη στα μάτια της σύγχρονης νοικοκυράς και να φωταγωγίσει τη σκοτεινή πλευρά της μαγειρεύσεως και της ζαχαροποιήσεως.
Από τις λεπτολογίες που σας περιέτρεξα, θα αντέπεσε στην υπόληψή σας ότι πρόκειται για Αντιμαγειρικό Λεξικό. Το πράγμα είναι ακόμα μυστικοπαθές, αλλά σας έχω ποσοστιαία εμπιστοσύνη ότι δεν θα νηοπομπεύσετε το μυστικό μου.
Αγαπητέ κύριε Τίτο, σου διασύρω τις πρώτες σελίδες του έργου μου. Ενδιάτριψέ τες και στους φίλους σου και κονιορτοποιήστε μου τη γνωμοδότησή σας.
Με αμελητέα αγάπη και εκτίμηση
Πίτσα Γκαζοζέν
Υ.Γ. Αγαπητέ Τίτο, ξέρεις αν διανέμεται βραβείο Νόμπελ για βιβλία μαγειρικής ή θα είμαι η πρώτη επιλαχούσα;
Το ενδιαφέρον της Πίτσας Γκαζοζέν για τη μαγειρική την οδήγησε στην έρευνα αρχαίων συνταγών. Δεν γνωρίζω αν έγραψε βιβλίο, αλλά σίγουρα γνωρίζω ότι προσκάλεσε τον Τίτο Μπαλόνιο και του παρέθεσε αρχαίο γεύμα.
Κάποτε όμως η Πίτσα Γκαζοζέν εγκατέλειψε τις έρευνες, τη συγγραφή και τα σχέδια για βραβείο Νόμπελ, για να αφοσιωθεί σε δύο καινούργιες αγάπες.
Αγαπητέ κύριε Τίτο και αγαπητοί φίλοι του κυρίου Τίτου,
χρόνια και λαζάνια διέτρεξαν από την τελευταία μας συνάντηση. Μυστικοπαθή γεγονότα, απώτερα της θελήσεώς μου, μας αποστασιοποίησαν. Έρχομαι τώρα να σας τα διατυμπανίσω αλλά, παρακαλώ, να κρατηθεί η μυστικοπάθεια, γιατί ακόμα το πράγμα δεν έχει τοιχοκολληθεί στο ευρύ κοινό.
«Έρως ανοίξατε μάχη», έλεγαν οι αρχαίοι και για να το λένε κάτι ήξεραν. Γιατί και άνοιξη προσπέλασε και έρωτας προέκυψε. Και, ως γνωστόν, ο έρωτας καθοδηγεί τον άνθρωπο στο χορό. Όχι εξειδικευμένα στο χορό του Ησαία, αλλά στο χορό αδιαλλείπτως.
Προσωρινώς δε σας λέω τίποτε άλλο. Επισυνάπτω μια φωτογραφία του Βαγγέλη Καντάρη, του υπέρβαρου χορογράφου που υπεξαίρεσε την καρδιά μου.
Αποστέλω επίσης ενάριθμους ασπασμούς και ιδιόχειρους χαιρετισμούς
Η φίλη σας
Πίτσα Γκαζοζέν
 |
| Βαγγέλης Καντάρης, ο υπέρβαρος χορογράφος |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου